W wyniku nowelizacji Kodeksu pracy, która weszła w życie 22 lutego 2016 roku w kodeksie nie występuje już umowa na zastępstwo. Czy strony nie mogą zawierać już takiej umowy?
Umowa na zastępstwo może być jak najbardziej zawarta. Pomimo wykreślenia z Kodeksu pracy takiej umowy jako odrębnej, została ona wprost włączona do umów zawieranych na czas określony. Do tej umowy nie stosuje się jednak limitów art. 251 Kodeksu pracy tzw. 33 + 3, co oznacza, że może przekraczać 33 miesiące i może być zawarta więcej niż 3 razy z tym samym pracownikiem. Istotną kwestią jest konieczność wpisania w umowie informacji, że została zawarta właśnie w celu zastępstwa określonego pracownika, co wynika wprost z art. 29§ 1 1 KP.
Jeżeli do umowy nie zostanie wprowadzone postanowienie dotyczące informacji, że jest to umowa na zastępstwo, po upływie 33 miesięcy lub po zawarciu 4 umowy, automatycznie przekształci się ona w umowę na czas nieokreślony. W takim przypadku istnienie obiektywnej przyczyny uzasadniającej zawarcie tej umowy (np. konieczność zastępowania pracownika na urlopie wychowawczym), nie będzie istotne z uwagi na niedopełnienie obowiązku z art. 29 § 11 KP.
Jako termin rozwiązania takiej umowy warto wpisać termin powrotu zastępowanego pracownika. Co prawda można wpisać konkretna datę, jeśli jest znana stronom, ale z uwagi na specyfikę umowy i możliwe przedłużenie albo skrócenie terminu nieobecności pracownika, umowa o pracę musiałaby być modyfikowana. Tych komplikacji można uniknąć poprzez wskazanie jako końcowy termin umowy powrót zastępowanego pracownika.
Nowelizacja Kodeksu pracy, która weszła w życie 22 lutego 2016 roku wprowadziła możliwość wypowiedzenia każdej umowy terminowej ujednolicając okresy jednocześnie okresy wypowiedzenia. Dotyczy to także umowy terminowej na czas zastępstwa nieobecnego pracownika, chociaż w odniesieniu do tego rodzaju umowy możliwość taka istniała już wcześniej – poprzednio jednak okres wypowiedzenia wynosił 3 dni robocze. Oświadczenie pracodawcy w dalszym ciągu nie wymaga wskazywania przyczyny takiego wypowiedzenia ani jego wcześniejszego konsultowania z zakładowymi organizacjami związkowymi. Obecnie każda umowa terminowa, bez względu na długość okresu na jaki została zawarta może zostać przez każdą ze stron wypowiedziana z zachowaniem okresu, który jest uzależniony od długości zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi 2 tygodnie – jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy, miesiąc – jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy albo 3 miesiące – jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata, co wynika z art. 36 Kodeksu pracy. Zarówno pracodawca jak i pracownik mogą wypowiedzieć umowę o pracę zawartą na czas zastępstwa nieobecnego pracownika.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy
Autor: Honorata Skibicka, aplikantka radcowska w Kancelarii Prawa Pracy „Wojewódka i Wspólnicy” Sp. k.
