Ludzki czynnik w epoce AI będzie kluczowy. I choć regularnie słyszymy o tym, że przyszłość należy do technologii, że maszyny będą myśleć szybciej, analizować więcej, decydować o wiele bardziej precyzyjnie — i rzeczywiście będą — jednakże to wcale nie musi znaczyć, że człowiek przestanie być potrzebny. Wręcz przeciwnie — nigdy wcześniej jego obecność nie była tak ważna.
W świecie, który wymusza szybkość, największym luksusem staje się uważność. Umiejętność widzenia człowieka za liczbą, emocji za wynikiem, sensu za zadaniem. Do tej pory spotykaliśmy się z nazewnictwem tejże kompetencji jako miękkiej. Jednakże staje się ona kompetencją przyszłości.
Pracując z liderami i zespołami, widzę, jak często wchodzimy w rytm automatyzacji nie tylko technologicznej, ale emocjonalnej. Klikamy szybciej niż czujemy. Mówimy szybciej niż słuchamy. Słuchamy, ale nie słyszymy. Myślimy w kategoriach KPI, a nie relacji.
A przecież każdy system — nawet najbardziej cyfrowy — wciąż napędzany jest przez człowieka z tzw. krwi i kości. Napędzany jego rękami, jego intelektem, jego obecnością. Z jego nieprzewidywalnością, wrażliwością, intuicją. Ta nieidealność, a nie cyfrowość i napuchnięcie technologiczne, czyni zespoły twórczymi, a decyzje — prawdziwie ludzkimi. W ten sposób organizacja oddycha. Dlatego ludzki czynnik w epoce AI stanowić będzie o przewadze firm przyszłości.
Przywództwo przyszłości ukierunkowane jest na trzymaniu przestrzeni, na utrzymywaniu współpracy z pracownikami, na empatyczności i uważności. Na tworzeniu miejsc, w których człowiek może być sobą, a nie tylko funkcją. To wymaga odwagi — by spowolnić, by zapytać: czy to, co robimy, naprawdę ma sens?
Być może prawdziwym wyzwaniem XXI wieku nie jest stworzenie mądrzejszej maszyny, lecz zachowanie mądrości człowieka.
___________________________________________________________
Autorka: Katarzyna Welskop-Imiołek: coach i konsultantka systemowa, autorka projektu „Po Między”. Łączy psychologię, biznes i systemowe spojrzenie na człowieka w organizacji.
